Ανακοίνωση ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την απεργία στις 8 Ιούλη

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ – ΔΝΤ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Το περιβόητο «Μνημόνιο» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της ΕΕ και του ΔΝΤ αποτελεί κήρυξη πολέμου ενάντια στους εργαζομένους και τη νεολαία. Μετά τις περικοπές μισθών και δαπανών, έρχεται η πλήρης επιβολή εργασιακού και ασφαλιστικού μεσαίωνα. Καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις, απελευθερώνουν τις απολύσεις, θεσπίζουν μισθούς πείνας για τη νεολαία, φέρνουν την παιδική εργασία, αυξάνουν τα όρια σύνταξης για όλους χτυπώντας ιδιαίτερα τις εργαζόμενες γυναίκες, οδηγούν σε τρομαχτική συρρίκνωση των συντάξεων, εισάγουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό της ανταποδοτικότητας και της ατομικής ευθύνης.
Τα μέτρα αυτά στο όνομα της «διάσωσης της χώρας» οδηγούν κατ’ ευθείαν στη χρεοκοπία.Θέλουν να ταπεινώσουν την εργατική τάξη, να διαλύσουν όσες κατακτήσεις είχαν απομείνει, να ενισχύσουν τα κέρδη του κεφαλαίου. Οι συνέπειες της βαθιάς και ιστορικής κρίσης του καπιταλισμού και της ένταξης της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση- ΟΝΕ-ευρωζώνη, το δυσβάσταχτο χρέος του 1 δις ευρώ που πηγαίνει κάθε βδομάδα στις τσέπες των τραπεζιτών για τόκους και χρεωλύσια και όχι για τους μισθούς και τις συντάξεις μας, οδηγούν στην εξαθλίωση των εργαζομένων και την πλήρη υποθήκευση του μέλλοντός μας.

Μας λένε ότι τα μέτρα είναι «μονόδρομος». Εμείς λέμε ότι μονόδρομος είναι η ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική, η πάλη για την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων και για να πληρώσουν την κρίση οι καπιταλιστές:

· Ανατροπή των μέτρων κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. Άμεση απόσυρση όλων των νομοσχεδίων.

· Παύση πληρωμών- διαγραφή του ληστρικού χρέους.

· Πάλη για την αντικαπιταλιστική ρήξη αποδέσμευση από την ΟΝΕ, το ευρώ και την ΕΕ.

· Εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο.

· Απαγόρευση απολύσεων.

· Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Ριζική αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου.

· Μείωση των εξοπλισμών

· Νομιμοποίηση τα ων μεταναστών

Ο αγώνας αυτός είναι ζήτημα επιβίωσης για μας και τα παιδιά μας. Χρειαζόμαστε μια παρατεταμένη και κλιμακούμενη εργατική και λαϊκή ανταρσία τώρα ενάντια στο «Μνημόνιο» και τα νομοσχέδια του. Οι μεγάλες απεργίες του Μάη, οι κινητοποιήσεις στις μεταφορές, στην υγεία, στα λιμάνια, ο αγώνας των εκπαιδευτικών δείχνουν το δρόμο. Τώρα πρέπει οι αγώνες να κλιμακωθούν. Η κυβέρνηση και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πρέπει να νιώσουν στο πετσί τους τη δύναμη της εργατικής οργής και να συνειδητοποιήσουν ότι εάν ψηφίσουν τα νομοσχέδια εκτρώματα του Λοβέρδου, δεν θα μπορούν να σταθούν πουθενά.

Η απεργία στις 8 Ιουλίου πρέπει να είναι σεισμός οργής και αγανάκτησης. Εάν η κυβέρνηση δεν υποχωρήσει, να προκηρυχθεί άμεσα και νέα 48ωρη γενική πολιτική απεργία. Σε κάθε κλάδο, σε κάθε ομοσπονδία, να γίνουν συνελεύσεις και να παρθούν αποφάσεις για απεργιακούς αγώνας διαρκείας. Να παραλύσουμε τη χώρα, να γίνει απεργιακό «μπλακ άουτ» για να καταλάβουν κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ ότι τα μέτρα δεν πρόκειται ούτε να περάσουν ούτε να εφαρμοστούν.

Να φτιάξουμε ένα πραγματικό μέτωπο αγώνα, το αντίπαλο δέος σε κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ. Με μαζικές γενικές συνελεύσεις και συγκρότηση απεργιακών επιτροπών σε κάθε σωματείο, σε ρήξη με τη συναίνεση και την υποταγή των γραφειοκρατικών ηγεσιών ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Με ενωτικές επιτροπές αγώνα σε κάθε πόλη και κάθε γειτονιά, για να οικοδομήσουμε την αλληλεγγύη, την αυτοργάνωση και την πιο πλατιά συσπείρωση ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική. Με διεθνιστικό συντονισμό με τους αγώνες των εργαζομένων στην Ευρώπη. Με κοινό αγώνα με τους μαθητές, τους φοιτητές και τους ανέργους.

Οι δυνάμεις της Αριστεράς θα κριθούν από το πόσο θα συμβάλουν στην νικηφόρα έκβαση του αγώνα. Φτάνουν πια οι αυταπάτες για μια «άλλη Ευρωπαϊκή Ένωση», οι ταλαντεύσεις προς τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, η απομόνωση αλλά και η άρνηση της πάλης πολιτικών στόχων σύγκρουσης με το σύστημα. Η κοινή δράση της Αριστεράς, η επιμονή στην αντικαπιταλιστική απάντηση στην κρίση, η συνάντηση με τη βάση του ΠΑΣΟΚ που ξεσηκώνεται, η ολόψυχη στήριξη των αγώνων και όλων των μορφών συντονισμού και αυτοοργάνωσης μπορούν να ανοίξουν δρόμους ελπίδας, ρήξης και ανατροπής. Αυτό το δρόμο να διαλέξουμε σε κάθε σωματείο, σε κάθε απεργία, σε κάθε τοπική επιτροπή αγώνα.

Οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές. Μπορούμε να πετύχουμε ρήγματα στην κυρίαρχη πολιτική, να ανατρέψουμε την επίθεση, να κλονίσουμε την κυβέρνηση και τις δυνάμεις που τη στηρίζουν, ανοίγοντας το δρόμο για την υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων αλλά και για τη συνολικότερη αμφισβήτηση του συστήματος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Ας δώσουμε τη μάχη με όλες μας τις δυνάμεις και ας βγάλουμε γελασμένους όσους πιστεύουν ότι μπορεί να γυρίσει πίσω το ρολόι της ιστορικής εξέλιξης.