Αποτυχία του αναπτυξιακού μοντέλου κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ η κατάρρευση της Τράπεζας Λέσβου-Λήμνου

Η κατάρρευση της Τράπεζας Λέσβου-Λήμνου, όπως και αυτών σε Πάτρα και Λαμία δείχνει με σαφή τρόπο πως η αγορά δεν είναι η λύση. Η ασυδοσία της κερδοσκοπίας του κεφαλαίου που αναγορεύεται σε σκοπό της κοινωνίας οδηγεί στην περιθωριοποίηση των κοινωνικών αναγκών, στην σπατάλη πόρων και καταλήγει στη χρεοκοπία, φορτώνοντας μάλιστα το κόστος στην κοινωνία.

Το έργο το έχουμε ξαναδεί στη Ναυτιλιακή Λέσβου και στο Lesvoshop. Το είδαμε και στην Proton Bank. Παρά τις πάσης φύσεως διευκολύνσεις, η λογική που λέει ότι μόνο αν υπάρχει επιχειρηματικό κέρδος μπορούν να ικανοποιηθούν οι ανάγκες της κοινωνία, οδηγεί σε αδιέξοδο. Οι μικρές τράπεζες καταρρέουν και οι μεγάλες επιβιώνουν χάρη στα λεφτά της Τρόικας, για χάρη των οποίων έχει ξεπουληθεί το παρόν και το μέλλον των εργαζομένων και της χώρας.

Αυτή είναι η πολιτική ανάπτυξης που εκπροσωπεί η πολιτική κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ που σπρώχνει την κοινωνία σε φτώχεια, πείνα, ανεργία για χάρη της σωτηρίας των τραπεζών. Εκεί μας οδηγεί το πολιτικό σκηνικό του ευρώ, του Μνημονίου και της χρεοκοπίας, με πρώτο βιολί το Σαμαρά και τη ΝΔ, για να ακολουθήσουν το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και του Σηφουνάκη, ο ΛΑΟΣ και άλλοι. Φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις, εργασιακές σχέσεις υποδούλωσης των εργαζόμενων, νομικά τερτίπια τύπου «άρθρο 99», αφήνουν ασύδοτες και αχαλίνωτες τις δυνάμεις της κερδοσκοπίας του κεφαλαίου. Αυτό θέλει να συγκαλύψει η επίθεση στην Αριστερά, τη συνενοχή των δυνάμεων της συγκυβέρνησης του Μαύρου Μετώπου υπό τον Παπαδήμο.

Δεν μπορεί η κοινωνία να παρακολουθεί αυτόν το δρόμο που οδηγεί στην χρεοκοπία την εργαζόμενη πλειοψηφία, φορτώνοντάς της το κόστος της κρίσης. Άμεσα να αποζημιωθούν οι μικροκαταθέτες και οι μικρομέτοχοι των τραπεζών που κατέρρευσαν. Να περάσουν σε δημόσια ιδιοκτησία οι τράπεζες κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο για να σταματήσει η αφαίμαξη της κοινωνίας στο όνομα της σωτηρίας του ιδιωτικού τραπεζικού τομέα που χρεοκοπεί. Για να είναι αποτελεσματική, για να μην καταλήξει δώρο άδωρο αυτή η επιλογή, πρέπει να συνδεθεί με τα άμεσα μέτρα που προτείνει η αντικαπιταλιστική αριστερά απέναντι στην κρίση: τη διαγραφή του χρέους και την παύση πληρωμών, την έξοδο από την ΕΕ και την ευρωζώνη, αλλά και τη ριζική αναδιανομή του πλούτου σε συνδυασμό με μέτρα κατά της ανεργίας.