Να σταματήσει η δίωξη του Π. Αντωνόπουλου

Αθήνα: Όλοι/ες στα δικαστήρια την Δευτέρα 30 Ιανουαρίου

 

Στις 30 Γενάρη δικάζεται ο Παύλος Αντωνόπουλος, εκπαιδευτικός, συνδικαλιστής και αγωνιστής της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς, με την κατηγορία της  “αντίστασης κατά της αρχής” και "συμμετοχής σε παράνομη συγκέντρωση". Το έγκλημά του ήταν η συμμετοχή του στην συνέντευξη Τύπου που έδιναν εκπρόσωποι συνδικαλιστικών και πολιτικών οργανώσεων, στις 8 Γενάρη του 2014 για να καταγγείλουν την αντιδημοκρατική απαγόρευση συγκέντρωσης διαμαρτυρίας που είχε εκδώσει η Γενική Ασφάλεια Αττικής, αποκλείοντας το μισό..λεκανοπέδιο για να μην γίνουν συγκεντρώσιες διαμαρτυρίας ενάντια στην ευρωμνημονιακή σφαγή του ελληνικού την ημέρα της ανάληψης της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Ελλάδα. 

Η συνέντευξη Τύπου δινόταν δύο ώρες πριν την ανακοινωμένη συγκέντρωση στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου και ο Παύλος Αντωνόπουλος συμμετείχε ως εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ, έπειτα από απόφαση της Εκτελεστικής της Επιτροπής, της οποίας τότε ήταν εκλεγμένο μέλος. Η σύλληψη και παραπομπή του σε δίκη ήταν μία ακόμη ενέργεια τρομοκράτησης του αγωνιζόμενου λαού, που ήρθε να προστεθεί στην αλυσίδα εκατοντάδων αντίστοιχων συλλήψεων και καταδικών άλλων αγωνιστών την ίδια περίοδο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που στοχοποιείται ο Π. Αντωνόπουλος. Το ίδιο έγινε με αφορμή την δράση του στο προσφυγικό, το ίδιο έγινε για τις κινητοποιήσεις στο Σύνταγμα. Φαίνεται ότι η ιστορία των αντιδικτατορικών αγώνων, και των ριζοσπαστικών αγώνων του λαού και της νεολαίας δεν αποτελούν  τροχοπέδη στο κράτος και τις κυβερνήσεις, το αντίθετο. 

Πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (22.1.2017)

Πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

• ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ, ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ, ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ, ΑΝΤΙ-ΕΕ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
• ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
• ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Στη βάση της πολιτικής απόφασης της 3ης Συνδιάσκεψης, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διατυπώνει σήμερα την πρότασή της για τον διάλογο, τον κοινό βηματισμό και την πολιτική συνεργασία, που απευθύνεται στις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντιΕΕ αριστεράς και τις πολύμορφες δυνάμεις που κινούνται σε λογική ανατροπής και έρχονται σε ρήξη με τις λογικές της διαχείρισης του συστήματος. 

Α. Οι πολιτικές εξελίξεις

Οι πυκνές και σημαντικές πολιτικές εξελίξεις της περιόδου (δεύτερη αξιολόγηση με καταιγιστικά μέτρα ενάντια στον λαό και η ανάγκη ανάπτυξης των εργατικών και λαϊκών αντιστάσεων,  όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των πολεμικών κινδύνων στην περιοχή) δημιουργούν την ανάγκη για διαμόρφωση εναλλακτικής λύσης  σε ρήξη με την πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ, απέναντι στον ισχυρισμό όλων των αστικών και μνημονιακών κομμάτων ότι δεν υπάρχει εναλλακτική (ΤΙΝΑ).

Η πολύμορφη επίθεση περιλαμβάνει: το χτύπημα των συνδικαλιστικών ελευθεριών και κατακτήσεων, με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τις νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, την παράδοση των «κόκκινων δανείων» στα κοράκια των αγορών, τους μαζικούς πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας, τον «αυτόματο κόφτη», τους δημοσιονομικούς κανόνες της ευρωζώνης και της ΕΕ. Με αυτή την πολιτική χτυπιούνται οι δημοκρατικές ελευθερίες και καταχτήσεις. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ έχει ενστερνιστεί και υλοποιεί την βαθιά αντιλαϊκή πολιτική, με στόχο να σώσει τους καπιταλιστές και τους τραπεζίτες από τη κρίση του συστήματος τους, προσπαθώντας να πείσει ότι η πολιτική αυτή είναι μονόδρομος και για τα λαϊκά στρώματα. Αντιγράφει όλες τις προηγούμενες μνημονιακές αστικές κυβερνήσεις.

Την ίδια στιγμή η  ΕΕ, που αποτελεί το «όραμα» της ελληνικής ολιγαρχίας για μισό και πάνω αιώνα,  βιώνει την μεγαλύτερη από ποτέ οικονομική, πολιτική, ιδεολογική και κοινωνική κρίση. Μετά το ελληνικό και το βρετανικό, ήρθε και το ιταλικό ΟΧΙ για να επιβεβαιώσει όχι μόνο ότι το «κοινό ευρωπαϊκό όραμα» αποτελεί  πλέον εφιάλτη για την εργατική τάξη και τους λαούς της Ευρώπης, αλλά και ότι δυναμώνει η δυνατότητα να αμφισβητηθεί μαζικά ο «μονόδρομος της ΕΕ» από εργατική σκοπιά.

Την ίδια στιγμή, ζούμε την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία) και των αστικών τάξεων στην περιοχή μας, την επέκταση των πολέμων και του δράματος της προσφυγιάς, τον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας. Η ελληνική κυβέρνηση εμπλέκεται ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς. Γίνεται ο καλός στρατιώτης του ΝΑΤΟ, ενισχύει τον ιμπεριαλιστικό άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ, από κοινού με την Αίγυπτο και την Κύπρο. Τμήμα αυτής της πολιτικής είναι και η συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας, την οποία στηρίζει και υλοποιεί η ελληνική κυβέρνηση που μετατρέπει το Αιγαίο σε «πεδίο μάχης» κατά των προσφύγων και μεταναστών, με καταδιώξεις από το ΝΑΤΟ, τη FRONTEX και τους συνοριοφύλακες Ελλάδας και Τουρκίας, με στρατόπεδα συγκέντρωσης και ιδιαίτερη προσφυγική γκετοποίηση στα νησιά του Αν. Αιγαίου.

Με βάση τα παραπάνω, κρίσιμο ζήτημα αποτελεί η συσπείρωση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που επιδιώκουν την ανατροπή αυτής της επίθεσης, την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και του λαού από την μέγγενη των ευρωμνημονίων και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, της  ΕΕ και ΔΝΤ, την ανεξαρτησία από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, που επιδιώκουν να ανοίξει ένας άλλος δρόμος για την κοινωνική πλειοψηφία.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διαπιστώνει ότι σήμερα, παρά τις αναγνωρισμένες και σεβαστές διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις δυνάμεις που κινούνται σε αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική, αντιΕΕ κατεύθυνση, και τις ευρύτερες δυνάμεις ανατροπής, που απορρίπτουν τις λογικές «φιλολαϊκής» διαχείρισης του καπιταλισμού, είναι αναγκαίο, ώριμο και ρεαλιστικό να υπάρξει τουλάχιστον ένας κοινός συνολικός πολιτικός βηματισμός με ανοικτή την δυνατότητα της πολιτικής συνεργασίας.

 Για το λόγο αυτό διατυπώνουμε την πολιτική αυτή πρόταση για τον κοινό πολιτικό βηματισμό και την πολιτική συνεργασία, που  αφορά:

α) Μορφές μόνιμης κοινής δράσης στα πλαίσια της λογικής του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής στους κοινωνικούς χώρους,

β) Κοινή συμμετοχή σε μόνιμες δράσεις που αφορούν κορυφαία πολιτικά ζητήματα όπως η Ε.Ε,  το θέμα των λαϊκών ελευθεριών κα

γ) Η από κοινού συμβολή στην ενίσχυση των κοινωνικοπολιτικών συσπειρώσεων και σχημάτων (συνδικαλιστικό κίνημα, Περιφέρειες, Δήμους, νεολαία, κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς),

δ) ένας ευρύτερος συστηματικός διάλογος, για τα μεγάλα ζητήματα του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, της αριστεράς και του μετώπου που απαιτεί η εποχή μας.

Πιο συγκεκριμένα:

Β. Για την πάλη για την ανατροπή της επίθεσης και την ανασυγκρότηση του κινήματος

Τα βήματα της πολιτικής συνεργασίας περνούν πρώτα από όλα μέσα από την κοινή δράση στο κίνημα, για να ανατραπεί η επίθεση, για να μην περάσουν τα μέτρα της «δεύτερης αξιολόγησης» και όλες οι υπόλοιπες αναδιαρθρώσεις. Η προσπάθεια αυτή αφορά προφανώς ευρύτερες δυνάμεις, αλλά σε κάθε περίπτωση οι δυνάμεις στις οποίες απευθύνεται η παρούσα πρόταση κοινού πολιτικού βηματισμού είναι αναγκαίο να δράσουν από κοινού και ενοποιητικά για την οικοδόμηση ενός ισχυρού αγωνιστικού μετώπου αντιπολίτευσης, ρήξης, ανατροπής.

Σε αυτή την κατεύθυνση είναι κρίσιμο ζήτημα η αναπτυγμένη κοινή δράση όλων των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς, η από κοινού ενίσχυση των μαζικών, ενωτικών μαχητικών πρωτοβουλιών που συγκροτούνται στο κοινωνικό επίπεδο και επιδιώκουν να συμβάλλουν στην ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Υπάρχουν κρίσιμες μάχες που πρέπει και μπορεί να δοκιμαστεί στην πράξη αυτή η προσπάθεια. Οι αγώνες ενάντια στις νέες περικοπές και για αυξήσεις στους μισθούς και τι συντάξεις, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού και συνολικά στην πάλη για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών από τα αρπαχτικά της αγοράς, την υπεράσπιση της σταθερής δουλειάς ενάντια στην ελαστική εργασία. Τη δράση μας στο ζήτημα της αντιιμπεριαλιστικής και αντιπολεμικής δράσης.  Στο προσφυγικό για να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, για ανοιχτά σύνορα και ανθρώπινες συνθήκες στέγασης και εκπαίδευσης για τους πρόσφυγες. Η αντιφασιστική πάλη.

Η στήριξη των προσπαθειών της «από τα κάτω συγκρότησης», στα μέτωπα αυτά και ο προσανατολισμός στην -πιο αναγκαία από ποτέ- ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε κόντρα με την εργοδοσία, τον υποταγμένο συνδικαλισμό και τους μηχανισμούς τους, ο έμπρακτος διαχωρισμός από κάθε λογική «ακολουθητισμού» και «αναμονής» των πρωτοβουλιών της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας είναι απόλυτα αναγκαία για πραγματικά βήματα αντίστασης.

Γ. Βήματα για μια άλλη, ανατρεπτική, αντισυστημική, αριστερά

Παράλληλα με την κοινή δράση στο κίνημα, χρειάζεται να ανοίξουμε ένα συστηματικό και συντροφικό διάλογο γύρω από τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα που έχουν αναδειχθεί. Απέναντι στην ΤΙΝΑ που προβάλλουν τα κόμματα που υλοποιούν τα μνημόνια (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΕΚ), και στον φασισμό (ΧΑ), η επεξεργασία και ο αγώνας για μια εναλλακτική λύση σε αντικαπιταλιστική αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση αποτελεί κρίσιμο παράγοντα και για το ξεδίπλωμα και τη νικηφόρα πορεία των αγώνων.

Αντικείμενο του  διαλόγου πιστεύουμε πως πρέπει να είναι τα μεγάλα ζητήματα που σφράγισαν την συζήτηση στο κίνημα και την αριστερά το προηγούμενο διάστημα και πρέπει να συζητηθούν πλατιά, στη βάση του κριτηρίου της πράξης και των συμπερασμάτων από την ιστορική εμπειρία ειδικά των τελευταίων χρόνων. Τέτοια ζητήματα, κατά τη γνώμη μας, αποτελούν:

• Το ζήτημα του αν υπάρχει η δυνατότητα κατάργησης των μνημονίων χωρίς ρήξη και έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ». Εκτιμούμε ότι, με βάση την εμπειρία και ιδιαίτερα το κρίσιμο διάστημα του 2015, έχει αποδειχτεί ότι η ΕΕ με τις συνθήκες, τους κανονισμούς της, έχει οικοδομήσει ένα τερατώδη μηχανισμό «υλοποιημένου» μνημονίου. Το ευρώ αποτελεί όπλο διαρκούς εκβιασμού και πιστωτικής ασφυξίας. Για αυτό η ρήξη / έξοδος από την ΕΕ αποτελεί αναγκαίο όρο για την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων. Η μαχόμενη αριστερά οφείλει και πρέπει να προετοιμάσει τους εργαζόμενους για αυτή τη μεγάλη σύγκρουση, και να ανοίξει τη συζήτηση για τους αναγκαίους κοινωνικούς μετασχηματισμούς, ώστε η ρήξη αυτή να γίνει προς όφελος της εργατικής τάξης και του λαού και σε βάρος του κεφαλαίου.

• Το ζήτημα του ότι δεν μπορεί να βελτιωθεί ουσιαστικά η ζωή των εργαζόμενων αν δεν πληρώσει το κεφάλαιο. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πιστεύει ότι η αντιδραστική πολιτική που εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη είναι ταξική πολιτική του κεφαλαίου για να ξεπεράσει ο καπιταλισμός την κρίση του. Η λογική ότι τα λαϊκά συμφέροντα μπορεί να εξυπηρετηθούν μέσα από την «συνεργασία όλων των τάξεων», την «δίκαιη ανάπτυξη» ή την «προοδευτική παραγωγική ανασυγκρότηση» μέσα στο πλαίσιο της κυριαρχίας του κεφαλαίου και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, οδηγεί στην αποδοχή των κριτηρίων του κέρδους και της ανταγωνιστικότητας, του αστικού εκσυγχρονισμού και τελικά την υποταγή στις αστικές επιλογές.

• Το ερώτημα του αν αποτελεί «εναλλακτική λύση» η προβολή του στόχου για «αριστερή κυβέρνηση»,  μέσα στο πλαίσιο των μηχανισμών του «βαθέως κράτους» (στρατός, μυστικές υπηρεσίες, μηχανισμοί καταστολής), των μηχανισμών εξουσίας του κεφαλαίου (μεγάλες επιχειρήσεις, τράπεζες, ιδεολογικοί μηχανισμού του κράτους) και των φανερών ή μυστικών ιμπεριαλιστικών μηχανισμών (υπερεθνικοί μηχανισμοί ΕΕ, Ευρωζώνη, ΔΝΤ), υποβαθμίζοντας τον ενιαίο, βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα τους. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πιστεύει πως αποδείχτηκε από την εμπειρία ότι αντικειμενικά το ζήτημα της κυβέρνησης τίθεται στο πλαίσιο της πάλης για την  πολιτική εξουσία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, της οργάνωσης του λαού με τα δικά το όργανα για ρήξη με το κράτος και τους μηχανισμούς του ιμπεριαλισμού, στην πορεία για την συντριβή τους και την αντικατάστασή τους με τους λαϊκούς θεσμούς, μιας δημοκρατίας και εξουσίας των ίδιων των εργαζομένων.

• Το ερώτημα του αν οδηγεί σε αλλαγή των συσχετισμών η αναπαραγωγή «αντιμνημονιακών» ή «αντινεοφιλεύθερων» μετώπων. Πιστεύουμε ότι σήμερα χρειάζεται συσπείρωση δυνάμεων ενάντια στην ουσία της αστικής πολιτικής, δηλαδή στην επίθεση στα δικαιώματα, τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και τους φορείς της (κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ). Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τόσο με τη συγκρότησή της όσο και με τις πολιτικές προτάσεις που διατυπώνει, στρατεύεται στην οικοδόμηση και ενίσχυση του αντικαπιταλιστικού μετώπου. Δηλαδή ενός μετώπου που το πρόγραμμά του, η προοπτική του και η πρακτική του στρέφονται ενάντια στην αστική τάξη και το κράτος της, στους βασικούς νόμους του συστήματος (της εκμετάλλευσης, του κέρδους, των αγορών κλπ), και έχει ορίζοντά του την πολιτική  εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Που παλεύει για μια σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική. Που παλεύει ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς (ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ) και τον πόλεμο. Που παλεύει για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του κόσμου της δουλειάς, ενάντια στην σύγχρονη απολυταρχία των πολυεθνικών, του κράτους, των μιντιοκρατών.

Κατάληξη αυτού του κοινού πολιτικού βηματισμού είναι, κατά την γνώμη μας, η επίτευξη μιας συνολικής πολιτικής συνεργασίας οι ρυθμοί και οι μορφές της οποίας θα αποφασιστούν από κοινού από τις δυνάμεις π0υ συμφωνούν σε αυτή την κατεύθυνση,

Πολιτική βάση αυτής της συνεργασίας είναι κατά την γνώμη μας οι εξής κρίσιμοι πολιτικοί στόχοι:

• Ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης του αστικού, μνημονιακού μπλοκ κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου, με τη δύναμη του εργατικού λαϊκού  κινήματος.
• Άμεση, «μονομερής» ικανοποίηση των αιτημάτων του εργατικού και λαϊκού κινήματος, όπως πχ η προστασία των ανέργων, οι αυξήσεις των μισθών, των συντάξεων και του λαϊκού εισοδήματος, σε πλήρη αντίθεση με όλα μνημονιακά μέτρα νέα και παλιά, η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της νέας γενιάς, η προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, η αντίσταση στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των αγαθών, η υπεράσπιση των μικρομεσαίων στρωμάτων και της φτωχομεσαίας αγροτιάς από την καταστροφή. Αυτά μπορούν να γίνουν μόνο με μείωση της εκμετάλλευσης, σε ρήξη με τους νόμους του κέρδους, της ανταγωνιστικότητας/παραγωγικότητας, αλλά και τη λογική ότι η αύξηση των μισθών και η βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων εξαρτάται από την «αντοχή της οικονομίας».

• Κατάργηση παλιών και νέων μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων  της κοινωνικής καταστροφής και της επιτροπείας.
• Άμεση στάση πληρωμών στους δανειστές τοκογλύφους, μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους.

• Έξοδος από την ευρωζώνη, ρήξη/αποδέσμευση από την  ΕΕ, από τη σκοπιά του διεθνισμού στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των λαϊκών-εργατικών αναγκών.

• Εθνικοποίηση  του τραπεζικού συστήματος και των στρατηγικών επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο.
• Αντιπολεμικός αντιιμπεριαλιστικός αγώνας, αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, αποδέσμευση από τους σχεδιασμούς του ιμπεριαλισμού.
• Υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών και λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτων ενάντια στην εργοδοτική βία, την κρατική καταστολή, στη δικτατορία των μιντιοκρατών, τη συρρίκνωση των συνδικαλιστικών και κοινωνικών ελευθεριών, την αστυνομοκρατία και το νεοφασισμό.
• Αγώνας ενάντια στην οικονομική βία που υφίσταται ο λαός. Να σταματήσει η κλοπή των εργαζόμενων  από τις τράπεζες. «Σεισάχθεια» στο ιδιωτικό χρέος των λαϊκών οικογενειών

Προτεραιότητα μιας μαχόμενης και ανατρεπτικής Αριστεράς σήμερα είναι να παλεύει για την επιβολή αυτών των πολιτικών στόχων με τη δύναμη του εργατικού λαϊκού κινήματος και του οργανωμένου λαού. Να συγκρούεται με την αστική τάξη απορρίπτοντας λογικές ταξικής συνεργασίας. Να απορρίπτει κάθε «ενδιάμεση λύση φιλολαϊκής» διαχείρισης του καπιταλισμού και «αριστερής» ή άλλης κυβέρνησης μέσα στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών της ΕΕ και του  ΝΑΤΟ, της «συνέχειας του κράτους», της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Να απορρίπτει οποιαδήποτε αυταπάτη για την προώθηση του προγράμματος αυτού μέσα από τη συμμετοχή στους θεσμούς του αστικού κράτους, κάθε λογική και πρακτική κρατικής αστικής διαχείρισης που, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, οδηγεί σε άσκηση αντιλαϊκής πολιτικής. Να έχει ως ορίζοντα την ανατροπή του καπιταλισμού και του μετασχηματισμού της κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Σύντροφοι / ισσες,

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει επεξεργαστεί τα παραπάνω ήδη από την Συνδιάσκεψή της. Συνέβαλε σε μετωπικές πρωτοβουλίες τόσο στο κοινωνικό όσο και στο πολιτικό επίπεδο. Έχοντας σταθερή την επιδίωξη της συμβολής μας στο αντικαπιταλιστικό μέτωπο και έχοντας συνείδηση ότι αυτό θα είναι μία πορεία δεν μπορούμε και δεν πρέπει να εγκλωβιστούμε στην λογική ή όλα ή τίποτα. Με την πολιτική αυτή πρόταση επιδιώκουμε να συμβάλλουμε στο άνοιγμα μιας πλατιάς συζήτησης, να ανοίξει μια διαδικασία ώστε να υπάρξει ο ώριμος και αναγκαίος κοινός πολιτικός βηματισμός για το κίνημα και την αριστερά της ανατροπής που απαιτεί η εποχή μας.

ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Αποφάσεις του Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (22.1.2017)

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ, ΚΥΡΙΑΚΗ 22/1/2017

Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1.    To Πανελλαδικό Συντονιστικό συνεδριάζει σε μια περίοδο που όλα τα μεγάλα και

σοβαρά ζητήματα της πολιτικής διαπάλης έχουν ανοίξει και σε σημαντικό βαθμό θα κριθούν το επόμενο χρονικό διάστημα: τo βάθεμα της οικονομικής κρίσης τόσο παγκόσμια όσο και στην χώρα μας,  η κρίση της ΕΕ, η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών μέχρι του σημείου πολεμικών απειλών και η αντιδραστικοποίηση του  πολιτικού συστήματος ως απάντηση στο βάθεμα της πολιτικής κρίσης, που συνοδεύεται και με τις τάσεις ενίσχυσης της ακροδεξιών και ρατσιστικών δυνάμεων  σε ΗΠΑ και Ευρώπη, αποτελούν το γενικότερο περιβάλλον μέσα στο οποίο εξελίσσεται η πολιτική διαπάλη στην χώρα μας και διεθνώς.

Στην Ελλάδα, βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα σημαντική καμπή των πολιτικών εξελίξεων. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κλιμακώνει την επίθεση για την υλοποίηση των μέτρων της πρώτης αξιολόγησης και την συζήτηση για την δεύτερη, κατάσταση που προκαλεί τάσεις οργής αλλά και απογοήτευσης σε τμήματα του λαού.

Στα δυο χρόνια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η εργατική τάξη και ο λαός μέσα από τις πικρές τους εμπειρίες κατανοούν ότι η πολιτική «ούτε ρήξη-ούτε υποταγή», η «κατάργηση των μνημονίων μέσα στην ευρωζώνη και την ΕΕ», η «σκληρή διαπραγμάτευση με τους δανειστές», η «ταξική συνεργασία» για μια «δίκαιη ανάπτυξη» οδηγούν τελικά στην κλιμάκωση της αστικής, μνημονιακής επίθεσης στα λαϊκά στρώματα.

Όμως η μετακίνηση του κόσμου προς τα αριστερά, προς μια αντικαπιταλιστική πολιτική ρήξης με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, την ΕΕ και τους δανειστές,  δεν είναι ούτε αυτόματη, ούτε εύκολη υπόθεση. Για να υπάρξει η μετατόπιση αυτή χρειάζονται πρωτοβουλίες που να δυναμώνουν την αντίσταση για να έχουμε νίκες και βήματα στην ταξική ανασυγκρότηση του κινήματος, προβολή της αντικαπιταλιστικής τακτικής και στρατηγικής απέναντι στα άλυτα ζητήματα και τις αντιφάσεις που υπάρχουν και μέσα και στον κόσμο που «σπάει» από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενωτικές πρωτοβουλίες  με αυτόν τον κόσμο και μέσα στους αγωνιστές και τις δυνάμεις που με τους δικούς τους δρόμους κινούνται σε κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής, για να αλλάζει ο συσχετισμός και να ξεπεραστεί η  ηττοπάθεια και η απογοήτευση.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρά την συνεισφορά της στην ανάπτυξη του κινήματος και των αγώνων, δεν έχει κατορθώσει να μπει μπροστά και να συμβάλλει στην αντεπίθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.  Συζητώντας και ξεπερνώντας, με ενωτικό και συντροφικό τρόπο, λάθη και αδυναμίες της προηγούμενης περιόδου, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί και πρέπει να παίξει πρωτοπόρο ρόλο απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, την ΕΕ, τον πόλεμο με κινηματικές και πολιτικές πρωτοβουλίες. Η πολιτική πρόταση που καταθέτει για κοινό βηματισμό,  διάλογο και την πολιτική συνεργασία των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντιΕΕ αριστεράς και τις πολύμορφες δυνάμεις που κινούνται σε λογική ανατροπής και έρχονται σε ρήξη με τις λογικές της διαχείρισης του συστήματος απαντάει σ’ αυτή την ανάγκη.

Το ΠΣΟ καλείται με την συζήτηση και τις αποφάσεις του, που θα συζητηθούν εν συνεχεία σε όλη την κλίμακα των οργάνων και τοπικών επιτροπών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να συμβάλλει στην ανασυγκρότηση της προσπάθειάς μας, στην άμεση ενίσχυση της συλλογικής δράσης, με σχέδιο και αποφασιστικότητα.

Β. Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΒΑΘΑΙΝΕΙ ΔΙΕΘΝΩΣ

2.    Οι βασικές εκτιμήσεις του ΠΣΟ του Σεπτέμβρη για την διεθνή κατάσταση του καπιταλισμού ισχύουν και μάλιστα η σημασία τους ενισχύεται, ενώ νέα στοιχεία έχουν εμφανιστεί.

Στο οικονομικό επίπεδο η κρίση παραμένει αξεπέραστη. Η Ελλάδα για άλλη μια χρονιά περιμένει την ανάκαμψη την… επόμενη χρονιά, ενώ το ίδιο συμβαίνει και στις χώρες που αποτελούν την καρδιά του συστήματος. Για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, το παγκόσμιο εμπόριο δεν αυξάνεται με ρυθμούς ταχύτερους από το ΑΕΠ όλων των χωρών. Οι επενδύσεις είναι στάσιμες και η απειλή για μια νέα περίοδο στασιμότητας και ύφεσης μέσα στο 2017 είναι παραπάνω από ορατή.

Στις ΗΠΑ, η άρχουσα τάξη είναι διχασμένη. Η πολιτική Τραμπ για «επιστροφή στο εθνικό κράτος» (ως βάση για την ενίσχυση μιας νέας εξόρμησης του αμερικανικού κεφαλαίου), η όξυνση της αντιπαράθεσης με την Κίνα, το Ιράν κλπ παράλληλα με τα ανοίγματα στην Ρωσία, η διαφαινόμενη αντιπαράθεση με την ΕΕ, διαμορφώνουν μια νέα κατάσταση οξυμένων και απρόβλεπτων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.  Αποτελεί ερώτημα το αν η  αναιμική ανάκαμψη της αμερικάνικης οικονομίας  μπορεί να συνεχιστεί, αν μπορεί να αντέξει ένα πιο ανεβασμένο δολάριο σε συνθήκες όπου το παγκόσμιο εμπόριο έχει χάσει τη δυναμική του, και αν  η αμερικάνικη οικονομία μπορεί να αντέξει τις «συνταγές» του Τραμπ και τη στροφή στους εμπορικούς πολέμους με την Κίνα, που αντανακλούν τα προβλήματα της παγκόσμιας αδυναμίας του συστήματος να ανακάμψει με ικανοποιητικούς ρυθμούς απαλύνοντας τις ανισορροπίες.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ απελαύνει Αιγύπτιο πολιτικό πρόσφυγα

Ο Αιγύπτιος, πολιτικός πρόσφυγας, Μohamad Αbdelgawad, κρατούμενος για άμεση απέλαση, στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Βορείου Αιγαίου (στη Μυτιλήνη), μεταφέρθηκε χθες Πέμπτη στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης μετά την σοβαρή επιδείνωση της υγείας του καθώς βρίσκεται στην 30η ημέρα απεργίας πείνας. Ήταν το έσχατο μέσω που είχε για να διεκδικήσει την χορήγηση πολιτικού ασύλου.  Αν εκδοθεί στην Αίγυπτο κινδυνεύει να δολοφονηθεί από την κυβέρνηση του δικτάκτορα Σίσι. Αν απελαθεί στην Τουρκία δεν υπάρχει καμία εγγύηση για την ζωή του.

Το «έγκλημα» του είναι ότι τράβηξε και δημοσίευσε βίντεο που καταγράφει δολοφονίες Αιγύπτιων αγωνιστών από το δικτατορικό καθεστώς Σίσι. Εγκατέλειψε την πατρίδα του το περασμένο Απρίλιο όταν δέχθηκε σαφέστατες απειλές για την ζωή του.

Ο Μohamad Αbdelgawad ζούσε και εργάζονταν στην Γαλλία. Μετά την λαϊκή εξέγερση του 2012 (αραβική άνοιξη) επέστρεψε στην πατρίδα του ελπίζοντας ότι θα έχει ένα καλύτερο μέλλον. Δεν υπολόγιζε ότι στην πατρίδα του θα εγκαθιδρυθεί μια νέα σκληρή χούντα που θα τον καταδίωκε όταν αποκάλυπτε ένα έγκλημα της.

Στη Λέσβο έφθασε το περασμένο Απρίλιο από τα Τουρκικά παράλια. Μετά την απόρριψη του αιτήματος ασύλου που κατέθεσε σε πρώτο και δεύτερο βαθμό κινδυνεύει με άμεση απέλαση στην Αίγυπτο. Από τις 12 Δεκεμβρίου 2016 κρατείται στα κρατητήρια της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Βορείου Αιγαίου (στη Μυτιλήνη).

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι αποφασισμένη να απελάσει τον Αιγύπτιο πολιτικό πρόσφυγα για να συνεχίζει την αγαστή συνεργασία της με το δικτατορικό καθεστώς Σίσι. Η περίπτωση του Mohamad Abdelgawad αποδεικνύει πως το δόγμα μηδενικής ανοχής στους πρόσφυγες που έχουν υιοθετήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ελληνική κυβέρνηση οδηγούν σε φυσική εξόντωση ακόμη κι εκείνους που αγωνίζονται για την δημοκρατία στον τόπο τους.

Καλούμε όλες τις δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις, τα συνδικάτα, κάθε πολιτική και κοινωνική συλλογικότητα της Λέσβου να αντιδράσει άμεσα.

Απαιτούμε:

-         Να σταματήσει κάθε διαδικασία απέλασης του Mohamad Abdelgawad

-         Να του χορηγηθεί πολιτικό άσυλο

-         Να παραμείνει στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης καθ’ όλη τη διάρκεια της απεργίας πείνας.

Κάτω τα χέρια από τον αγώνα ενάντια στους πλειστηριασμούς λαϊκής κατοικίας! Να σταματήσει άμεσα κάθε δίωξη ενάντια στο κίνημα και τα μέλη του

Κάτω τα χέρια από τον αγώνα ενάντια στους πλειστηριασμούς λαϊκής κατοικίας!

Να σταματήσει άμεσα κάθε δίωξη ενάντια στο κίνημα και τα μέλη του

Διαμαρτυρία για τις διώξεις μελών του τη Δευτέρα 16 Γενάρη, στη 1μ.μ. στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. καταγγέλλει τη δίωξη που στόχο έχει να καταστείλει το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς  λαϊκής κατοικίας και περιουσίας και άμεσα στρέφεται σε βάρος των μελών του Συντονιστικού Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης, Ζήση Κλεισιάρη, δικηγόρου, μέλους της Εναλλακτικής Πρωτοβουλίας Δικηγόρων και πρ. μέλους του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης και Ηλία Σμήλιου, δασκάλου, δημοτικού συμβούλου Αμπελοκήπων-Μενεμένης και μέλους του Π.Σ.Ο. της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

Ενάντια στους δυο αγωνιστές έχει ασκηθεί αυτεπάγγελτη μήνυση για τη συμμετοχή τους στις λαϊκές κινητοποιήσεις και τη δράση ενάντια στους πλειστηριασμούς. Μια αυτεπάγγελτη μήνυση που ήρθε μετά από μια ανώνυμη και παντελώς αόριστη καταγγελία, η οποία ήταν αρκετή για να ξεκινήσει από την Εισαγγελία Θεσσαλονίκης προκαταρκτική εξέταση.

Βάζοντας στο στόχαστρο τη δράση του Συντονισμού Συλλογικοτήτων, γίνεται σαφές ότι η δίωξη στρέφεται κατά της λαϊκής κινητοποίησης εναντίον των πλειστηριασμών. Μαζί με την φτηνή κυβερνητική προπαγάνδα ότι οι πλειστηριασμοί δήθεν δεν αφορούν τη λαϊκή κατοικία και περιουσία αλλά κάποιες "βίλες στην Εκάλη", η δίωξη αυτή στόχο έχει να τρομοκρατήσει το λαό ώστε να μην αντισταθεί στα σχέδια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, της Ε.Ε. και των τραπεζών. Μαζί με τα στηρίγματά τους, όπως διάφοροι μεγαλοσυμβολαιογράφοι και οι δυνάμεις καταστολής, επιχειρούν να λεηλατήσουν ό,τι απέμεινε από τη λαϊκή περιουσία για χάρη των τραπεζών, που έχουν ήδη ρουφήξει το αίμα της κοινωνίας με τις απανωτές ανακεφαλαιοποιήσεις που οργάνωσαν Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. μαζί με τις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και λοιπών μνημονιακών δυνάμεων του «μένουμε Ευρώπη». 

Φταίει η πολιτική κυβέρνησης, Ε.Ε. κεφαλαίου όχι ο καιρός

Τι κι αν δεν έχει νερό η μισή Λέσβος, τι κι αν οι διακοπές ρεύματος έχουν γίνει καθεστώς σε κάθε μικρή ή μεγάλη κακοκαιρία, τι κι αν οι δρόμοι της Λέσβου κλείνουν με λίγο χιόνι ή μόλις η θερμοκρασία πέσει στους -2 βαθμούς Kελσίου. Τίποτα απ’ όλα τα παραπάνω δεν έχει σημασία, εκείνο που μετράει είναι …. «ότι είμαστε την ζώνη του Ευρώ, στο σκληρό πυρήνα της Ε.Ε».

Η κατάσταση που βιώνουν οι κάτοικοι της Λέσβου είτε αποκλεισμένοι στα χωριά τους, είτε αποκλεισμένοι στην πόλη το εθνικό οδικό δίκτυο είναι αποτέλεσμα της συνειδητής επιλογής διάλυσης των κρατικών και αυτοδιοικητικών μηχανισμών πολιτικής προστασίας. Υπηρεσίες χωρίς προσωπικό, χωρίς μηχανήματα, χωρίς πόρους και κυρίως χωρίς προετοιμασία και οργάνωση είναι αδύνατο να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη κακοκαιρία.

Είναι ζήτημα χρόνου να χαθούν ζωές από την υφιστάμενη κατάσταση. Δεν έχει σημασία αν θα είναι πρόσφυγες στη Μόρια που παγώνουν μέσα στις σκηνές ή ντόπιοι που θα παγώσουν μέσα στα σπίτια τους επειδή δεν έχουν θέρμανση. Και στην μία και στην άλλη περίπτωση οι νεκροί θα είναι άνθρωποι που έγιναν θυσία στο βωμό των πρωτογενών πλεονασμάτων, στο βωμό της πάση θυσία πληρωμής του δημοσίου χρέους, στο βωμό της ανταγωνιστικότητας, στο βωμό της κερδοφορίας του Κεφαλαίου. Αυτό είναι το πραγματικό successes story της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Κι είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό της κυβέρνησης Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ και θα είναι το ίδιο για οποιαδήποτε επόμενο κυβερνητικό σχήμα ετοιμάζουν, με ή χωρίς την φασιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής.

Για να έχουμε κρατικές και αυτοδιοικητικές υπηρεσίες ικανές να αντιμετωπίσουν έκτακτα καιρικά φαινόμενα είναι αναγκαίο να φύγει η χώρα από το ευρώ και την Ε.Ε., να διαγράψει το δημόσιο χρέος και να ανατραπεί η αστική πολιτική. Σε αυτή την κατεύθυνση έχουν επικεντρώσει τον αγώνα τους οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και θα αγωνιστούν με ακόμη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα το επόμενο διάστημα.

Να σταματήσει τώρα η πολιτική εξόντωσης των προσφύγων

Η κατάσταση στη φυλακή – κολαστήριο της Μόριας γίνεται συνεχώς και χειρότερη. Στοιβαγμένοι άνθρωποι μέσα στην παγωνιά και στο χιόνι, χωρίς κατάλληλο ρουχισμό, χωρίς θέρμανση, ακόμη και μέσα σε σκηνές έχουν καταδικαστεί σε αργό θάνατο. Πρόκειται για χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που είναι εγκλωβισμένοι εκεί. Ήδη από το πρωί έχουν αρχίσει να μεταφέρονται στο νοσοκομείο με σοβαρότατα προβλήματα υγεία. Οι άνθρωποι αυτοί δραπέτευσαν από τις βόμβες και το θάνατο, σώθηκαν από τα κύματα, αλλά δεν βρήκαν την ελευθερία τους.

Η ΕΕ και η ελληνική κυβέρνηση τους αρνούνται  μια ελεύθερη και αξιοβίωτη ζωή.

Αυτό που συμβαίνει όμως τώρα, ξεπερνά κάθε όριο! Έχουμε να κάνουμε με μια εγκληματική αναλγησία, που ισοδυναμεί με συνειδητή απόφαση μαζικής δολοφονίας αυτών των ανθρώπων δια της έκθεσης τους στα ακραία καιρικά φαινόμενα! Δεν πρόκειται για παροιμιώδη πολιτική ανικανότητα αλλά για συνειδητή πολιτική επιλογή, τόσο της κυβέρνησης όσο και των τοπικών αυτοδιοικητικών αρχόντων.

Η κυβέρνηση Τσίπρα και στο προσφυγικό ζήτημα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την κυβέρνηση Σαμαρά. Επί των ημερών Σαμαρά οι πρόσφυγες πνίγονταν στα παγωμένα κύματα του Αιγαίου, επί ημερών Τσίπρα θα πεθάνουν από το κρύο.

Ντροπή στον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα που πριν λίγες ημέρες είχε το θράσος να δηλώνει πως: ‘’Κανένας πρόσφυγας και μετανάστης δεν είναι πλέον στο κρύο, ολοκληρώσαμε επιτυχώς τις διαδικασίες για το ξεχειμώνιασμα’’

Ντροπή και αίσχος για το βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στη Λέσβο Γιώργο Πάλλη που υποκριτικά πριν λίγες ώρες ζήτησε από τους ξενοδόχους να φιλοξενήσουν τους πρόσφυγες στα ξενοδοχεία.

Ντροπή στον Δήμαρχο της Λέσβου Σπύρο Γαληνό και την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου Χριστιάνα Καλογήρου,  που δεν φρόντισαν να ανοίξουν ζεστοί χώροι για τόσους ανθρώπους που κοιμούνται μέσα στο χιόνι.

Ντροπή στους Μητροπολίτες Μυτιλήνης και Μήθυμνας που κρατάνε κλειστές τις εκκλησίες και τα μοναστήρια, όπου θα μπορούσαν φιλοξενηθούν όλοι οι πρόσφυγες του νησιού.

Ντροπή στους ξενοδόχους της Λέσβου αρνούνται να φιλοξενήσουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες του νησιού.

Απαιτούμε ΑΜΕΣΑ:

-   Να ανοίξουν τα σχολεία, τα γυμναστήρια, τα πολιτιστικά κέντρα, τα δημοτικά καταστήματα και οι άλλοι θερμαινόμενοι χώροι του νησιού για να φιλοξενηθούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.

-     Να γίνει επίταξη των ξενοδοχείων για να στεγαστούν οι πρόσφυγες όσο θα διαρκέσει η κακοκαιρία.

-     Να γίνει επίταξη του πλοίου Αριάδνη της Hellenic Seaways (που βρίσκεται εκτός δρομολογίων) για να φιλοξενηθούν οι πρόσφυγες καθ’ όλη την διάρκεια του χειμώνα.

Μυτιλήνη, 9 Γενάρη 2017