Πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (22.1.2017)

Πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

• ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΙΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ, ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΩΝ, ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ, ΑΝΤΙ-ΕΕ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
• ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
• ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Στη βάση της πολιτικής απόφασης της 3ης Συνδιάσκεψης, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διατυπώνει σήμερα την πρότασή της για τον διάλογο, τον κοινό βηματισμό και την πολιτική συνεργασία, που απευθύνεται στις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντιΕΕ αριστεράς και τις πολύμορφες δυνάμεις που κινούνται σε λογική ανατροπής και έρχονται σε ρήξη με τις λογικές της διαχείρισης του συστήματος. 

Α. Οι πολιτικές εξελίξεις

Οι πυκνές και σημαντικές πολιτικές εξελίξεις της περιόδου (δεύτερη αξιολόγηση με καταιγιστικά μέτρα ενάντια στον λαό και η ανάγκη ανάπτυξης των εργατικών και λαϊκών αντιστάσεων,  όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των πολεμικών κινδύνων στην περιοχή) δημιουργούν την ανάγκη για διαμόρφωση εναλλακτικής λύσης  σε ρήξη με την πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ, απέναντι στον ισχυρισμό όλων των αστικών και μνημονιακών κομμάτων ότι δεν υπάρχει εναλλακτική (ΤΙΝΑ).

Η πολύμορφη επίθεση περιλαμβάνει: το χτύπημα των συνδικαλιστικών ελευθεριών και κατακτήσεων, με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τις νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, την παράδοση των «κόκκινων δανείων» στα κοράκια των αγορών, τους μαζικούς πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας, τον «αυτόματο κόφτη», τους δημοσιονομικούς κανόνες της ευρωζώνης και της ΕΕ. Με αυτή την πολιτική χτυπιούνται οι δημοκρατικές ελευθερίες και καταχτήσεις. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ έχει ενστερνιστεί και υλοποιεί την βαθιά αντιλαϊκή πολιτική, με στόχο να σώσει τους καπιταλιστές και τους τραπεζίτες από τη κρίση του συστήματος τους, προσπαθώντας να πείσει ότι η πολιτική αυτή είναι μονόδρομος και για τα λαϊκά στρώματα. Αντιγράφει όλες τις προηγούμενες μνημονιακές αστικές κυβερνήσεις.

Την ίδια στιγμή η  ΕΕ, που αποτελεί το «όραμα» της ελληνικής ολιγαρχίας για μισό και πάνω αιώνα,  βιώνει την μεγαλύτερη από ποτέ οικονομική, πολιτική, ιδεολογική και κοινωνική κρίση. Μετά το ελληνικό και το βρετανικό, ήρθε και το ιταλικό ΟΧΙ για να επιβεβαιώσει όχι μόνο ότι το «κοινό ευρωπαϊκό όραμα» αποτελεί  πλέον εφιάλτη για την εργατική τάξη και τους λαούς της Ευρώπης, αλλά και ότι δυναμώνει η δυνατότητα να αμφισβητηθεί μαζικά ο «μονόδρομος της ΕΕ» από εργατική σκοπιά.

Την ίδια στιγμή, ζούμε την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία) και των αστικών τάξεων στην περιοχή μας, την επέκταση των πολέμων και του δράματος της προσφυγιάς, τον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας. Η ελληνική κυβέρνηση εμπλέκεται ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς. Γίνεται ο καλός στρατιώτης του ΝΑΤΟ, ενισχύει τον ιμπεριαλιστικό άξονα ΗΠΑ-Ισραήλ, από κοινού με την Αίγυπτο και την Κύπρο. Τμήμα αυτής της πολιτικής είναι και η συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας, την οποία στηρίζει και υλοποιεί η ελληνική κυβέρνηση που μετατρέπει το Αιγαίο σε «πεδίο μάχης» κατά των προσφύγων και μεταναστών, με καταδιώξεις από το ΝΑΤΟ, τη FRONTEX και τους συνοριοφύλακες Ελλάδας και Τουρκίας, με στρατόπεδα συγκέντρωσης και ιδιαίτερη προσφυγική γκετοποίηση στα νησιά του Αν. Αιγαίου.

Με βάση τα παραπάνω, κρίσιμο ζήτημα αποτελεί η συσπείρωση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που επιδιώκουν την ανατροπή αυτής της επίθεσης, την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και του λαού από την μέγγενη των ευρωμνημονίων και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, της  ΕΕ και ΔΝΤ, την ανεξαρτησία από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, που επιδιώκουν να ανοίξει ένας άλλος δρόμος για την κοινωνική πλειοψηφία.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διαπιστώνει ότι σήμερα, παρά τις αναγνωρισμένες και σεβαστές διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις δυνάμεις που κινούνται σε αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική, αντιΕΕ κατεύθυνση, και τις ευρύτερες δυνάμεις ανατροπής, που απορρίπτουν τις λογικές «φιλολαϊκής» διαχείρισης του καπιταλισμού, είναι αναγκαίο, ώριμο και ρεαλιστικό να υπάρξει τουλάχιστον ένας κοινός συνολικός πολιτικός βηματισμός με ανοικτή την δυνατότητα της πολιτικής συνεργασίας.

 Για το λόγο αυτό διατυπώνουμε την πολιτική αυτή πρόταση για τον κοινό πολιτικό βηματισμό και την πολιτική συνεργασία, που  αφορά:

α) Μορφές μόνιμης κοινής δράσης στα πλαίσια της λογικής του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής στους κοινωνικούς χώρους,

β) Κοινή συμμετοχή σε μόνιμες δράσεις που αφορούν κορυφαία πολιτικά ζητήματα όπως η Ε.Ε,  το θέμα των λαϊκών ελευθεριών κα

γ) Η από κοινού συμβολή στην ενίσχυση των κοινωνικοπολιτικών συσπειρώσεων και σχημάτων (συνδικαλιστικό κίνημα, Περιφέρειες, Δήμους, νεολαία, κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς),

δ) ένας ευρύτερος συστηματικός διάλογος, για τα μεγάλα ζητήματα του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, της αριστεράς και του μετώπου που απαιτεί η εποχή μας.

Πιο συγκεκριμένα:

Β. Για την πάλη για την ανατροπή της επίθεσης και την ανασυγκρότηση του κινήματος

Τα βήματα της πολιτικής συνεργασίας περνούν πρώτα από όλα μέσα από την κοινή δράση στο κίνημα, για να ανατραπεί η επίθεση, για να μην περάσουν τα μέτρα της «δεύτερης αξιολόγησης» και όλες οι υπόλοιπες αναδιαρθρώσεις. Η προσπάθεια αυτή αφορά προφανώς ευρύτερες δυνάμεις, αλλά σε κάθε περίπτωση οι δυνάμεις στις οποίες απευθύνεται η παρούσα πρόταση κοινού πολιτικού βηματισμού είναι αναγκαίο να δράσουν από κοινού και ενοποιητικά για την οικοδόμηση ενός ισχυρού αγωνιστικού μετώπου αντιπολίτευσης, ρήξης, ανατροπής.

Σε αυτή την κατεύθυνση είναι κρίσιμο ζήτημα η αναπτυγμένη κοινή δράση όλων των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς, η από κοινού ενίσχυση των μαζικών, ενωτικών μαχητικών πρωτοβουλιών που συγκροτούνται στο κοινωνικό επίπεδο και επιδιώκουν να συμβάλλουν στην ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Υπάρχουν κρίσιμες μάχες που πρέπει και μπορεί να δοκιμαστεί στην πράξη αυτή η προσπάθεια. Οι αγώνες ενάντια στις νέες περικοπές και για αυξήσεις στους μισθούς και τι συντάξεις, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού και συνολικά στην πάλη για την υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών από τα αρπαχτικά της αγοράς, την υπεράσπιση της σταθερής δουλειάς ενάντια στην ελαστική εργασία. Τη δράση μας στο ζήτημα της αντιιμπεριαλιστικής και αντιπολεμικής δράσης.  Στο προσφυγικό για να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, για ανοιχτά σύνορα και ανθρώπινες συνθήκες στέγασης και εκπαίδευσης για τους πρόσφυγες. Η αντιφασιστική πάλη.

Η στήριξη των προσπαθειών της «από τα κάτω συγκρότησης», στα μέτωπα αυτά και ο προσανατολισμός στην -πιο αναγκαία από ποτέ- ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε κόντρα με την εργοδοσία, τον υποταγμένο συνδικαλισμό και τους μηχανισμούς τους, ο έμπρακτος διαχωρισμός από κάθε λογική «ακολουθητισμού» και «αναμονής» των πρωτοβουλιών της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας είναι απόλυτα αναγκαία για πραγματικά βήματα αντίστασης.

Γ. Βήματα για μια άλλη, ανατρεπτική, αντισυστημική, αριστερά

Παράλληλα με την κοινή δράση στο κίνημα, χρειάζεται να ανοίξουμε ένα συστηματικό και συντροφικό διάλογο γύρω από τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα που έχουν αναδειχθεί. Απέναντι στην ΤΙΝΑ που προβάλλουν τα κόμματα που υλοποιούν τα μνημόνια (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΕΚ), και στον φασισμό (ΧΑ), η επεξεργασία και ο αγώνας για μια εναλλακτική λύση σε αντικαπιταλιστική αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση αποτελεί κρίσιμο παράγοντα και για το ξεδίπλωμα και τη νικηφόρα πορεία των αγώνων.

Αντικείμενο του  διαλόγου πιστεύουμε πως πρέπει να είναι τα μεγάλα ζητήματα που σφράγισαν την συζήτηση στο κίνημα και την αριστερά το προηγούμενο διάστημα και πρέπει να συζητηθούν πλατιά, στη βάση του κριτηρίου της πράξης και των συμπερασμάτων από την ιστορική εμπειρία ειδικά των τελευταίων χρόνων. Τέτοια ζητήματα, κατά τη γνώμη μας, αποτελούν:

• Το ζήτημα του αν υπάρχει η δυνατότητα κατάργησης των μνημονίων χωρίς ρήξη και έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ». Εκτιμούμε ότι, με βάση την εμπειρία και ιδιαίτερα το κρίσιμο διάστημα του 2015, έχει αποδειχτεί ότι η ΕΕ με τις συνθήκες, τους κανονισμούς της, έχει οικοδομήσει ένα τερατώδη μηχανισμό «υλοποιημένου» μνημονίου. Το ευρώ αποτελεί όπλο διαρκούς εκβιασμού και πιστωτικής ασφυξίας. Για αυτό η ρήξη / έξοδος από την ΕΕ αποτελεί αναγκαίο όρο για την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων. Η μαχόμενη αριστερά οφείλει και πρέπει να προετοιμάσει τους εργαζόμενους για αυτή τη μεγάλη σύγκρουση, και να ανοίξει τη συζήτηση για τους αναγκαίους κοινωνικούς μετασχηματισμούς, ώστε η ρήξη αυτή να γίνει προς όφελος της εργατικής τάξης και του λαού και σε βάρος του κεφαλαίου.

• Το ζήτημα του ότι δεν μπορεί να βελτιωθεί ουσιαστικά η ζωή των εργαζόμενων αν δεν πληρώσει το κεφάλαιο. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πιστεύει ότι η αντιδραστική πολιτική που εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη είναι ταξική πολιτική του κεφαλαίου για να ξεπεράσει ο καπιταλισμός την κρίση του. Η λογική ότι τα λαϊκά συμφέροντα μπορεί να εξυπηρετηθούν μέσα από την «συνεργασία όλων των τάξεων», την «δίκαιη ανάπτυξη» ή την «προοδευτική παραγωγική ανασυγκρότηση» μέσα στο πλαίσιο της κυριαρχίας του κεφαλαίου και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, οδηγεί στην αποδοχή των κριτηρίων του κέρδους και της ανταγωνιστικότητας, του αστικού εκσυγχρονισμού και τελικά την υποταγή στις αστικές επιλογές.

• Το ερώτημα του αν αποτελεί «εναλλακτική λύση» η προβολή του στόχου για «αριστερή κυβέρνηση»,  μέσα στο πλαίσιο των μηχανισμών του «βαθέως κράτους» (στρατός, μυστικές υπηρεσίες, μηχανισμοί καταστολής), των μηχανισμών εξουσίας του κεφαλαίου (μεγάλες επιχειρήσεις, τράπεζες, ιδεολογικοί μηχανισμού του κράτους) και των φανερών ή μυστικών ιμπεριαλιστικών μηχανισμών (υπερεθνικοί μηχανισμοί ΕΕ, Ευρωζώνη, ΔΝΤ), υποβαθμίζοντας τον ενιαίο, βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα τους. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πιστεύει πως αποδείχτηκε από την εμπειρία ότι αντικειμενικά το ζήτημα της κυβέρνησης τίθεται στο πλαίσιο της πάλης για την  πολιτική εξουσία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, της οργάνωσης του λαού με τα δικά το όργανα για ρήξη με το κράτος και τους μηχανισμούς του ιμπεριαλισμού, στην πορεία για την συντριβή τους και την αντικατάστασή τους με τους λαϊκούς θεσμούς, μιας δημοκρατίας και εξουσίας των ίδιων των εργαζομένων.

• Το ερώτημα του αν οδηγεί σε αλλαγή των συσχετισμών η αναπαραγωγή «αντιμνημονιακών» ή «αντινεοφιλεύθερων» μετώπων. Πιστεύουμε ότι σήμερα χρειάζεται συσπείρωση δυνάμεων ενάντια στην ουσία της αστικής πολιτικής, δηλαδή στην επίθεση στα δικαιώματα, τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και τους φορείς της (κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ). Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τόσο με τη συγκρότησή της όσο και με τις πολιτικές προτάσεις που διατυπώνει, στρατεύεται στην οικοδόμηση και ενίσχυση του αντικαπιταλιστικού μετώπου. Δηλαδή ενός μετώπου που το πρόγραμμά του, η προοπτική του και η πρακτική του στρέφονται ενάντια στην αστική τάξη και το κράτος της, στους βασικούς νόμους του συστήματος (της εκμετάλλευσης, του κέρδους, των αγορών κλπ), και έχει ορίζοντά του την πολιτική  εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Που παλεύει για μια σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική. Που παλεύει ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς (ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ) και τον πόλεμο. Που παλεύει για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του κόσμου της δουλειάς, ενάντια στην σύγχρονη απολυταρχία των πολυεθνικών, του κράτους, των μιντιοκρατών.

Κατάληξη αυτού του κοινού πολιτικού βηματισμού είναι, κατά την γνώμη μας, η επίτευξη μιας συνολικής πολιτικής συνεργασίας οι ρυθμοί και οι μορφές της οποίας θα αποφασιστούν από κοινού από τις δυνάμεις π0υ συμφωνούν σε αυτή την κατεύθυνση,

Πολιτική βάση αυτής της συνεργασίας είναι κατά την γνώμη μας οι εξής κρίσιμοι πολιτικοί στόχοι:

• Ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης του αστικού, μνημονιακού μπλοκ κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου, με τη δύναμη του εργατικού λαϊκού  κινήματος.
• Άμεση, «μονομερής» ικανοποίηση των αιτημάτων του εργατικού και λαϊκού κινήματος, όπως πχ η προστασία των ανέργων, οι αυξήσεις των μισθών, των συντάξεων και του λαϊκού εισοδήματος, σε πλήρη αντίθεση με όλα μνημονιακά μέτρα νέα και παλιά, η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της νέας γενιάς, η προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, η αντίσταση στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των αγαθών, η υπεράσπιση των μικρομεσαίων στρωμάτων και της φτωχομεσαίας αγροτιάς από την καταστροφή. Αυτά μπορούν να γίνουν μόνο με μείωση της εκμετάλλευσης, σε ρήξη με τους νόμους του κέρδους, της ανταγωνιστικότητας/παραγωγικότητας, αλλά και τη λογική ότι η αύξηση των μισθών και η βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων εξαρτάται από την «αντοχή της οικονομίας».

• Κατάργηση παλιών και νέων μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων  της κοινωνικής καταστροφής και της επιτροπείας.
• Άμεση στάση πληρωμών στους δανειστές τοκογλύφους, μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους.

• Έξοδος από την ευρωζώνη, ρήξη/αποδέσμευση από την  ΕΕ, από τη σκοπιά του διεθνισμού στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των λαϊκών-εργατικών αναγκών.

• Εθνικοποίηση  του τραπεζικού συστήματος και των στρατηγικών επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο.
• Αντιπολεμικός αντιιμπεριαλιστικός αγώνας, αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Έξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, αποδέσμευση από τους σχεδιασμούς του ιμπεριαλισμού.
• Υπεράσπιση και διεύρυνση των εργατικών και λαϊκών δημοκρατικών δικαιωμάτων ενάντια στην εργοδοτική βία, την κρατική καταστολή, στη δικτατορία των μιντιοκρατών, τη συρρίκνωση των συνδικαλιστικών και κοινωνικών ελευθεριών, την αστυνομοκρατία και το νεοφασισμό.
• Αγώνας ενάντια στην οικονομική βία που υφίσταται ο λαός. Να σταματήσει η κλοπή των εργαζόμενων  από τις τράπεζες. «Σεισάχθεια» στο ιδιωτικό χρέος των λαϊκών οικογενειών

Προτεραιότητα μιας μαχόμενης και ανατρεπτικής Αριστεράς σήμερα είναι να παλεύει για την επιβολή αυτών των πολιτικών στόχων με τη δύναμη του εργατικού λαϊκού κινήματος και του οργανωμένου λαού. Να συγκρούεται με την αστική τάξη απορρίπτοντας λογικές ταξικής συνεργασίας. Να απορρίπτει κάθε «ενδιάμεση λύση φιλολαϊκής» διαχείρισης του καπιταλισμού και «αριστερής» ή άλλης κυβέρνησης μέσα στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών της ΕΕ και του  ΝΑΤΟ, της «συνέχειας του κράτους», της κυριαρχίας του κεφαλαίου. Να απορρίπτει οποιαδήποτε αυταπάτη για την προώθηση του προγράμματος αυτού μέσα από τη συμμετοχή στους θεσμούς του αστικού κράτους, κάθε λογική και πρακτική κρατικής αστικής διαχείρισης που, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, οδηγεί σε άσκηση αντιλαϊκής πολιτικής. Να έχει ως ορίζοντα την ανατροπή του καπιταλισμού και του μετασχηματισμού της κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Σύντροφοι / ισσες,

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει επεξεργαστεί τα παραπάνω ήδη από την Συνδιάσκεψή της. Συνέβαλε σε μετωπικές πρωτοβουλίες τόσο στο κοινωνικό όσο και στο πολιτικό επίπεδο. Έχοντας σταθερή την επιδίωξη της συμβολής μας στο αντικαπιταλιστικό μέτωπο και έχοντας συνείδηση ότι αυτό θα είναι μία πορεία δεν μπορούμε και δεν πρέπει να εγκλωβιστούμε στην λογική ή όλα ή τίποτα. Με την πολιτική αυτή πρόταση επιδιώκουμε να συμβάλλουμε στο άνοιγμα μιας πλατιάς συζήτησης, να ανοίξει μια διαδικασία ώστε να υπάρξει ο ώριμος και αναγκαίος κοινός πολιτικός βηματισμός για το κίνημα και την αριστερά της ανατροπής που απαιτεί η εποχή μας.

ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ