Για τα κέρδη των εργολάβων διαλύεται ο δημόσιος και καθολικός χαρακτήρας της δακοκτονίας

Συλλογική δράση και αγώνας, η μόνη επιλογή των ελαιοπαραγωγών!

Στην Ελλάδα του 2019, ο έγκαιρος ψεκασμός του ελαιώνα για την αντιμετώπιση του δάκου παραμένει ένα πρόβλημα χωρίς λύση. Αυτό συμβαίνει, γιατί η πάγια τακτική των ελληνικών κυβερνήσεων είναι να παραδίδουν στα χέρια ιδιωτικών επιχειρήσεων τις εργασίες που για αντικειμενικούς λόγους πρέπει να πραγματοποιούνται με ενιαίο τρόπο, σχεδιασμό και οργάνωση. Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, όμως, ενδιαφέρονται αποκλειστικά για την αποκόμιση άμεσου κέρδους.

Πώς όμως οδηγηθήκαμε σε αυτή την «αναγκαιότητα»; Η εμπλοκή των ιδιωτικών επιχειρήσεων σχετίζεται με διάφορες παραμέτρους. Η έλλειψη προσωπικού στις Διευθύνσεις Αγροτικής Ανάπτυξης, η μείωση του προσωπικού που απασχολείται στη δακοκτονία, η μείωση των πιστώσεων που δίνονται για αυτήν, το ακατάλληλο νομικό πλαίσιο που διέπει τους διαγωνισμούς για τη δακοκτονία αποτελούν εκφάνσεις της προαναφερόμενης πολιτική επιλογής. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παρά τις υποσχέσεις που έδωσε τόσο στην αρχή της θητείας της, όσο και πέρυσι -μετά την μεγάλη καταστροφή της παραγωγής- δεν έκανε τίποτα για να λύσει το πρόβλημα. Η σημερινή κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες υποστηρίζει την παράδοση της δακοκτονίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Στις σημερινές συνθήκες είναι επιστημονικά και τεχνικά εφικτή η επιτυχής αντιμετώπιση του δάκου με την ελάχιστη δυνατή περιβαλλοντική επίπτωση. Τα όποια διοικητικά, οικονομικά και νομικά ζητήματα προκύψουν μπορούν να λυθούν πολύ εύκολα με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θεωρεί ότι είναι εντελώς απαράδεκτο να υποδεικνύονται ως υπεύθυνοι για την αποτυχία της δακοκτονίας άλλοτε οι γεωπόνοι των Διευθύνσεων Αγροτικής Ανάπτυξης, άλλοτε οι συνεταιρισμοί και άλλοτε οι ελαιοπαραγωγοί. Αυτή η πρακτική δημιουργεί σύγχυση και συγκαλύπτει τις ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, οι ελαιοπαραγωγοί έχουν μια επιλογή: να αναπτύξουν συλλογική δράση για την υπεράσπιση του μόχθου τους, αλλά και να καταδικάσουν όλες τις πολιτικές δυνάμεις που τόσα χρόνια μεθοδεύουν τη διάλυση του δημόσιου και καθολικού χαρακτήρα της δακοκτονίας. Παράλληλα, με συλλογικό τρόπο πρέπει να οργανωθούν για να αντιμετωπίσουν τον δάκο, διεκδικώντας την άμεση λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων από την κυβέρνηση.